Natuurlijk wil ik niet onder doen voor mijn geëerde collega’s en huur - met de hulp van een lokale fixer - een boot met maar liefst vier Baba’s. Ik zal de lat eens wat hoger leggen! Helaas zijn de exotisch uitziende mannen bepaald geen volleerde fotomodellen. Ze bewegen zich voor de camera alsof er een pasfoto getrokken moet worden. Niets, maar dan ook werkelijk niets. kan ze spontaan in beweging krijgen. Ze doen alles wat je vraagt, maar het lijkt nergens op. Laat staan dat ze een natuurlijke pose aannemen.
Na de vierde Baba als standbeeld gefotografeerd te hebben, waait een lumineus idee over het water richting onze boot. Waarom niet alle vier tegelijk op de punt? Met wat moeite lukt het ze naast elkaar te krijgen. Spontaan doen er drie een hand omhoog. Als in een Romeinse groet. Dat ziet er nog erger uit dan de versteende-standbeeld-pose die ze eerder aannamen.
Uit pure wanhoop vraag ik ze tenslotte onderling te gaan praten en het liefst grappen te maken. Dat laten ze zich geen tweede keer vertellen. Als bij toverslag verandert hun starre houding in een geanimeerd stel oudere mannen in een café. De handen gaan gebaren, ze kijken niet meer recht in de lens maar maken onderling contact, hun gezichten ontdooien en tonen zowaar menselijke emoties.
